Το αίτημα της ένωσης της Σάμου με το ελληνικό κράτος αποτέλεσε εθνικό στόχο για το σαμιακό λαό μετά της Ανεξαρτησία της Ελλάδας. Ο διευθυντής της Σάμου, Γεώργιος Λογοθέτης Λυκούργος, το Μάιο του 1831, απευθυνόμενος προς τον Αντιπρόξενο της Β. Μεγαλειότητος της Αγγλίας, και γνωρίζοντας τις δυσάρεστες αποφάσεις του πρωτοκόλλου της Ανεξαρτησίας (3 Φεβρουαρίου 1830) (ουδετερότητα της καποδιστριακής πολιτικής και ανελέητος πόλεμος στο εσωτερικό του νησιού), πρότεινε την αναγνώριση του Σουλτάνου και την απόδοση φόρου από το σαμιακό λαό. Με την πρόταση αυτή ανέστειλε προσωρινά τη βίαιη υπαγωγή της Σάμου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, τουλάχιστον μέχρι το 1834, όταν και άρχισε η μακρά ηγεμονική περίοδος (1834-1912).
Το έτος 1912 ξεκινά σταδιακά η ένταξη της Σάμου στο ελληνικό κράτος, μετά από μια εκατονταετή ηγεμονία της Οθωμανικής κυβέρνησης. Το 1912, υπό την ηγεσία του Θεμιστοκλή Σοφούλη, συντελέστηκε μια στρατιωτική και πολιτική επανάσταση, ανατρέποντας την Οθωμανική κυριαρχία που οδήγησε στην ανακήρυξη της ένωσης της Σάμου με το ελληνικό κράτος. Η πλήρης ένωση θα ολοκληρωθεί δυο χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια του 2ου βαλκανικού πολέμου και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων. Στις αρχές Ιανουαρίου (5/18 Ιανουαρίου 1913) συνεκλήθη η Εθνοσυνέλευση η οποία υπέβαλε υπόμνημα προς τη διάσκεψη των πρεσβυτών του Λονδίνο στο οποίο αναφερόταν το αίτημα για ένταξη της Σάμου με το ελληνικό κράτος.
Στις 01 Μαρτίου 1913, από το λιμένα του Μούδρου ο υποναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, αρχηγός του στόλου του Αιγαίου, διακήρυξε και διέταξε «Εν ονόματι του Βασιλέως»: «Η νήσος Σάμος διατελεί εις την κατοχήν της Ελλάδος». Στις 2 Μαρτίου ο Πρόεδρος της Προσωρινής Κυβέρνησης στο διάγγελμά του προς το σαμιακό λαό χαιρέτισε την κατάληψη της Σάμου επ’ ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου Α΄.
#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy
